onbegrijpelijk
hoe kan een moeder zich vermaken?
door haar eigen kind te kraken.
iedereen kon zich aan het kind vergrijpen,
terwijl haar moeder genadeloos stond toe te kijken.
het kind werd opgesloten als een dier,
haar tranen deed haar moeder geen zier.
ze werd geschopt,geslagen,getreiterd,
alles werd haar geweigerd,
ze mocht haar gevoelens niet tonen,
of haar moeder zou haar weer eens belonen.
ach het doet er niet toe,
je weet wel hoe.
dagelijks zag zij bont en blauw,
en bleef toch haar moeder trouw.
het kinderhartje bleef hopen op troost,
op een echte lieve warme moederschoot.
daarom bleef ze zwijgen,
ook al wist het kind dat ze het nooit zou krijgen.
inmiddels werd haar persoonlijkheid,
enorm uitgebreid.
haar ware ik verdween,
maar ze was teminste niet meer alleen.
*linda*
door haar eigen kind te kraken.
iedereen kon zich aan het kind vergrijpen,
terwijl haar moeder genadeloos stond toe te kijken.
het kind werd opgesloten als een dier,
haar tranen deed haar moeder geen zier.
ze werd geschopt,geslagen,getreiterd,
alles werd haar geweigerd,
ze mocht haar gevoelens niet tonen,
of haar moeder zou haar weer eens belonen.
ach het doet er niet toe,
je weet wel hoe.
dagelijks zag zij bont en blauw,
en bleef toch haar moeder trouw.
het kinderhartje bleef hopen op troost,
op een echte lieve warme moederschoot.
daarom bleef ze zwijgen,
ook al wist het kind dat ze het nooit zou krijgen.
inmiddels werd haar persoonlijkheid,
enorm uitgebreid.
haar ware ik verdween,
maar ze was teminste niet meer alleen.
*linda*
Reacties op dit gedicht
| michris: | Dinsdag, juni 04, 2002 23:52 |
| Linda, dat is ook onbegrijpelijk, niet te vatten zelfs. Heer deel je, en je heel je... langzaamaan miscchien...mar het komt goed met je. liefs, michris |
|
| arie: | Dinsdag, juni 04, 2002 16:52 |
| Gelukkig kun je het hier delen en sta je niet meer alleen liefs, Arie |
|
| Jo Aelmans: | Dinsdag, juni 04, 2002 14:09 |
| diepe zucht... geen woorden... | |
| waterval: | Dinsdag, juni 04, 2002 12:39 |
| het verleden kan niet meer ongedaan gemaakt worden.....ik hoop dat je toch nog rust en troost kan vinden in de bemoedigende woorden die je hier krijgt.... sterkte.... |
|
| christina: | Dinsdag, juni 04, 2002 09:53 |
| lieverd zij zal je nu geen pijn meer doen dikke knuffel christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||