Zonder begin zonder einde

Ergens in het land, op een akker
speelt de ochtendzon een spel.
Haar stralen beroeren mij wel
maar de koude wind is haar makker.

Een zware kerkklok luidt.
Voetstappen klinken door.
Gezang treft het gehoor.
Een zwarte merel fluit.

Het pas gedolven graf
geeft de aarde weer,
aan een oude meneer.
Zijn leven was af.

De sierkers verderop
vindt voedzame grond.
Ze maakt de cirkel rond
en wacht in de knop.

Narcissen dansen in de wind.
Vertellen hun verhaal
in een kleurentaal,
over een lief klein kind.

Een uitgebloeide bloem
staat er verlaten bij.
Eenzaam toont zij jou en mij:
de vergankelijke roem.

Herbert