Stilfragiel weeft akkerhoorn
wit, liefelijk en tederschoon
vangt lichtstralen in 't hart
der harten, bekers, kelken

 overstroom beeld zal wekken
van zacht ontwaken zonder doorn
overvuld licht, ingetogen roert bloem
gras, berm, onderweg, in het voorbije

vingertoppen als vanzelf luchtig raken
voorzichtig als zand, de innige hoop
beklijven mag op dag die niet eindigt 
vollicht schoonheid nooit zal verwelken