Brekend
over de laatste flarden
van regen -
bogen in spiegelingen
onder een stilte
als thuisloos
in de woorden
die ik schrijf brekend
als de golven
breekbaar zijn
te voelen
achter de sluiers
van damast van deze zee bloeit
nog steeds
het hart doorheen de spiegel
van de diepste emoties
in het kleuren van avond
schaduw van was en van heide
als toen
de dagen die nu enkel
mijn heimwee dragen
als een langzaam sterven
in mij
als scherven
van nog onvoltooide dromen
en iets weerloos
van zomer
tekent verder
uit een oude taal
het eindeloos stil
makend
als een ondergaande zon
zinkt in het vervagend wit
tussen de onbeschreven lijnen
tot restanten ieder woord
opnieuw omlijnen in de kern
van dit ontstaan
zo breekbaar te voelen is
en verder reizend -
samen
herkennen wij elkaar
steeds weer
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zondag, juli 03, 2022 00:21 |
| Je voelt de emotie in jou woorden sterk geschreven | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, juli 02, 2022 19:55 |
| Achter de sluier van elk woord is de emotie te lezen en te voelen hoe breekbaar dit gedicht is, Het raakt M-Rose, en begrijp het heimwee. Stilte is het antwoord. Lieve groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 juli 2022 | ||
| Thema's: | ||