In Sprang en ravijn.
Toen je schreeuwde
Als een echo door bergen.
Streelde je stem
door in mijn oor.
Ik besefte toen
Mijn tijd vertraagde.
Ik verloor mijn dood
In Sprang en ravijn.
Ik beleefde
een omgekeerd gevoel
Van Extase.
Mijn hart verlaagde
En mijn beleving
Ving een seconde mee,
Als een uur.
In een eeuwig geleefde
Avontuurlijke
Aanvaring,.
Met de schoonheid
Van jouw roeping
In de natuur.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Werner S |  
|
|
| Gecontroleerd door: Werner S | ||
| Gepubliceerd op: 05 juli 2022 | ||
| Thema's: | ||