Kleuren van vuur en aarde
de tuinen kleuren
het bloeien door
de avondzon als vuur
op zand en aarde tinten
tot een diepe werkelijkheid
en schaduw tekent
verborgen verdriet
langzaam diep vanbinnen
het laat zich lezen
op het koude marmer
met woorden doorkrast
om meer voelbaar te zijn
wat niet zomaar voorbij is
voelt dicht
en ik teken
verder deze droom
en iets van stil
verlangen soms verloren
dwalend
als een bloesemregen
die neer daalt
op haar nog blinde gezicht
zoek ik
enkel jouw emoties
om te voltooien
wat heel nabij is
bij het vallen van elk blad
verzamel ik het beeld
terug uit de laatste scherven
verlicht verhelderd
maar breekbaar diep uitgestrooid
weerspiegelend in het zachte wit
een stille bloei
in het ontsluieren
van leven nog onvertaald
en stil
hertekend in de nerven
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Dinsdag, juli 05, 2022 09:56 |
| Daar waar zon en schaduw hand in hand gaan, schuif jij de sluier opzij en toon je breekbaar de nerven van de ziel, onvertaald en rakend stil lees ik deze schoonheid M-Rose. Zonnige groet met liefs. Anneke |
|
| Dirk Hermans: | Dinsdag, juli 05, 2022 09:10 |
| Het licht verlicht en verhelderd de kracht en hoop van geloof en vertrouwen het is een kostbare kracht |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 juli 2022 | ||
| Thema's: | ||