De hartslag van aarde ondermaans
zacht zoemt onder voeten waar zij ging

in een hartenklop dromen vlinders, de bloemen
moeder der moeders, steen, water, herinnering

zonder haar waren wij allen niet geweest
verbonden door wortels van de moedergeest

juist zij ook in haar donker het licht bezong
de Heer, haar Herder, in gevouwen handen leest

van het volle leven vertellen ze het verhaal
nu zij weggegleden is, steeds weer verder

overgave op weerzien van kinderen, kleinzoon, man
valt ons een stilte fragiel als glas

bloeien bloemen pril op in het moederland
in immer liefde zoals alleen de liefde kan.