Fishermen don't die at sea...
Fishermen don't die at sea...
(poem for Jona)
Fisherman, friend, player of songs,
lover of life, bartender and a father.
Where you came, people looked at you
and saw the raw reality of Ostend.
I never thought I was going
to have to write these words,
but now there’s no one left,
no one left to watch or to listen at
because you’ll never play music anymore.
They say suicide is painless,
but you prove otherwise.
Your pain has now become our pain.
I hope where you are now,
you have found peace,
for us who are left behind,
there will always be the question,
what if, what if, what the fuck,
Why!!!
esteban 14 Juli 2022
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, juli 14, 2022 12:02 |
| Stilbewogen.. over leven..overleven en voor Jona die het niet redde.. hij zal een mooi mens geweest zijn.. en jij die hier liefdevol naar hem het afscheid dicht.. Ik weet niet dan dat dit gebeurt en uiteindelijk overal altijd de liefde telt. Blijft. Sterkte en kracht man van de zee. Old and wise ( Alan Parsons Project) .. wil ik u nog meegeven. Liefs | |
| M-Rose: | Donderdag, juli 14, 2022 11:48 |
| Troost blijft in het fluisterstil van medeleven soms voelbaar als witte vlinders die deze emoties een speciale plaats geven in jouw hart blijven strijden man zoals de zee je leerde |
|
| esteban.: | Donderdag, juli 14, 2022 11:26 |
| Dit is een éénmalige terugkomst naar de wereld van gedichten. Dit moest ik kunnen delen om er zelf niet aan onder te gaan... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 juli 2022 | ||
| Thema's: | ||