Als dageraad ingetogen verlegen schijnt
boezemgroen, stroomstoot fluwelig binnenvloeit
sopraanbeeld van bomen, draagt bries klanken

tot achterlangs de wijde kim, ook binnenin
raakt vogels geboren muziek- kom mee met ons-
verhef vleugels, zweep met mattenklopper het stof

dwarrelen, zonverzicht, vliegen in tunnelslicht
zingen zij dans van Algeliefde, velour voor hart
ver vreemd verlangen, niet van hier, zonder naam

zeemeeuw ziet dromer aan, zwenkt stil, verdwijnt  
 al zou het niet betekenen, ik noem hem Jonathan
laat stof rusten in het vogelschone van bedanken