Draken
De ene kan geen draak zijn als de andere het niet is.
We strelen mekaars hart met de adem van vuur.
Wegvliegend in elkaars Vleugels hoog in de lucht op weg naar streling van de zon.
Smeltend van passie in je ogen die eeuwig duurt.
Uiteindelijk vergeten waar het ooit begon.
Zal ik naast je blijven vliegen.
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Donderdag, juli 21, 2022 23:01 |
| waar het ook stopt.... | |
| Dirk Hermans: | Donderdag, juli 21, 2022 16:03 |
| Mooi verwoord | |
| september: | Donderdag, juli 21, 2022 14:29 |
| Mooi veldmuisje. | |
| teun hoek: | Donderdag, juli 21, 2022 11:17 |
| gepaard .th | |
Over dit gedicht
| Auteur: veldmuisje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 juli 2022 | ||
| Thema's: | ||