bankje.
Bankje.
Hier aan het kanaal
Een tweetal banken
Veelal bezet door jong en oud.
Duidelijk verschil
Van invul
Verliefdheid
En het in jaren zijn vertrouwd.
Zo’n bankje
Heeft een zeek’re waarde
De eenling verwerkt hier haar verdriet.
Herinneringen komen
Naar boven.
Soms mijlen weg uit oud verschiet.
Zo kent ieder een
Eigen bankje
Waar geluk en traan zijn gedeeld.
Kostbaar in jaren
Lange verwerking.
Een buitenbank die nooit verveeld.
th
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Donderdag, augustus 11, 2022 16:52 |
| Heel mooi | |
| september: | Donderdag, augustus 11, 2022 13:03 |
| Ik vind het prachtig, Teun. | |
| Dasje (lucky): | Donderdag, augustus 11, 2022 12:07 |
| Als bankjes konden praten zouden we er heel wat uit kunnen leren... Van troost en bemoediging tot rust en verliefdheid. knus jouw gedicht! |
|
| M-Rose: | Donderdag, augustus 11, 2022 11:28 |
| Allez das goe nieuws TH een buitenbank die nooit verveeld en ieder1kent heel mooi gedicht |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, augustus 11, 2022 09:29 |
| Jij hebt het goed begrepen Teun wat ik zo mis, het lievelingsbankje in de achtertuin, met zoveel herinneringen. Dit hoort helemaal bij de heugenis. Maar jij maakt het hiermee goed. Mooi dit gedidcht dat emoties oproept die raken. Warme groet en fijne dag wens ik je. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: teun hoek | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2022 | ||
| Thema's: | ||