Kamers in het huis
De woonkamer,
In dat hoekje bij de voorraadkast was de eerste keer,
Waar jij voor het eerst een vreemde werd,
Een voorbode van zoveel meer.
De eettafel,
De plek waar de spanning te snijden was,
Waar ik getuige was van jouw bitterheid,
Op mijn hart schreef je een diepe kras.
De slaapkamer,
De tinten blauw en rood,
Waar ik geen adem kreeg,
Tot op het randje van de dood.
De badkamer,
Tranen en een koude grond,
Waar ik altijd de schuld kreeg van jouw gedrag,
Ik voelde me een stuk stront.
De keuken,
Trappen in mijn rug,
Waar ik me vernederd voelde,
Geen weg meer terug.
In dat hoekje bij de voorraadkast was de eerste keer,
Waar jij voor het eerst een vreemde werd,
Een voorbode van zoveel meer.
De eettafel,
De plek waar de spanning te snijden was,
Waar ik getuige was van jouw bitterheid,
Op mijn hart schreef je een diepe kras.
De slaapkamer,
De tinten blauw en rood,
Waar ik geen adem kreeg,
Tot op het randje van de dood.
De badkamer,
Tranen en een koude grond,
Waar ik altijd de schuld kreeg van jouw gedrag,
Ik voelde me een stuk stront.
De keuken,
Trappen in mijn rug,
Waar ik me vernederd voelde,
Geen weg meer terug.
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Woensdag, augustus 17, 2022 16:40 |
| Heftig! | |
| Hans Winter: | Dinsdag, augustus 16, 2022 20:11 |
| de ander raakt beladen met schuld waar niets wordt geduld dan je eigen wil, maar ja, uiteindelijk blijft het meer dan doorheen dit alleen stil. de ander raakt beladen met schaamteloos bezwaren, stelt zich zelf tot eigen beider wet, maar ja, die verliest het o zo mooi diep oog in oog bewogen aanzien. moge je alsnog de ‘ander’ worden in een echt oprecht elkander... hans |
|
| Dirk Hermans: | Zondag, augustus 14, 2022 00:18 |
| Sterk verwoord gevoelig | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lichtengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 augustus 2022 | ||
| Thema's: | ||