Het lichaam kan niet gecontroleerd worden,
De gedachten zijn niet te stoppen,
Een dag duurt maar 24 uren
En dat is te kort voor hem of haar.

Als er iemand klaar staat
om anderen te helpen
uit een onverwachte situatie
dan roepen ze zijn of haar naam.

Als een een snelheidsduivel
vliegt hij of zij er naar toe.
Zonder eens te denken
wat het lichaam verwacht.

Op een dag is het dan gebeurd
en die ene persoon is er niet meer.
Een mooie uitvaart is de beloning
die er wordt uitgereikt.

En de wereld blijft door draaien
met een andere Vliegende Hollander
die klaar staat voor anderen
tot deze de zelfde beloning krijgt.

Is dat de bedoeling van onze samenleving?
Kan het niet opgelost worden
als ieder van ons voor elkaar zorgt?
Als het team van de Vliegende Hollander