Hinde
Ineens hetzelfde hertje
tegen glorie, uitdoven van
zichtbare zonsondergang
even geeft zij het eeuwig
mijn armen reiken uit
-natuurlijk verloren wij-
en voel raken wat zacht
in het menswaardige wacht
waar hinde wonderschicht
onaangetast wegspringen kan.
Over dit gedicht
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: september | ||
| Gepubliceerd op: 16 augustus 2022 | ||
| Thema's: | ||