De laatste roos 

tussen alle bloeiende bloemen
staat een rozenstruik heel alleen
dorre bladeren liggen aan
de voet van de stam
haar steel versiert met doornen
maken een sober tafereel
 
het lijkt of de laatste roos
zo teer zo broos bloeit aan
het einde van de zomer
dauw druppel glinsteren
als troebele tranen
op veder zachte bladeren
 
het lijken wel parels
geregen tot een snoer
sober maar prachtig tafereel
maar niets is zoals het lijkt
want het einde van haar leven
dat is het pas daar als de
 
laatste roos is uitgebloeid
herinneringen zijn geboren
onzichtbare draden zijn gesponnen
als tranen zijn gedroogd
parelsnoer is gebroken
en het koesteren is begonnen

christa

de laatste roos aangepast gedicht van mijzelf