Rip, mijn grootnonkel Jef.
Waar jij jou voet verzet
Ben ik het die
Mijn voet
naast die van jou zet.
Ik zal je weg juist volgen,
Ook al wandelen
we nu even verloren
In onze afdruk.
Mijn hart
zal jouw
nooit ontsporen
Niemand zal onze
Liefde ontnemen
Zelfs niet de hemel
Waar jij nu
naartoe bent
verhuisd.
Want ooit is
Die hemel
Ook mijn thuis.
En komen we
In elkaars wegen
Terug tegen.
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, augustus 28, 2022 16:43 |
| Ontroerend mooi Werner. Ooit.. sterkte in uw verdriet. | |
| Anneke Bakker: | Zondag, augustus 28, 2022 07:29 |
| Koester de mooie herinneringen en de liefde die je mocht ervaren Werner. Ik wens je veel sterkte. Anneke |
|
| teun hoek: | Zaterdag, augustus 27, 2022 09:01 |
| voorbeeld. th | |
| Dirk Hermans: | Zaterdag, augustus 27, 2022 08:46 |
| Wat een rakend mooi gedicht gevoelig straalt zoveel rust uit u grootnonkel zal fier op je zijn veel sterkte bij dit groot verlies | |
| M-Rose: | Zaterdag, augustus 27, 2022 08:43 |
| sterker dan het verlies zijn de samen-gedeelde herinneringen die in je hart blijven en je verder helpen bij het verwerkingsproces |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Werner S |  
|
|
| Gecontroleerd door: Werner S | ||
| Gepubliceerd op: 27 augustus 2022 | ||
| Thema's: | ||