in alles wat nabij komt
soms als stormen
zijn emoties
te voelen
en zo breekbaar
vloeien
de echo's weg
tussen de schaduw
en het verlangen
voor heel even
tekent jouw verhaal
in alles wat stil nabijkomt
van liefde die vleugels geeft
voel het ritme
als dansen in het duister
fluister dan
laat emotie
jouw verder ontwaken
vertaal me
in jouw beleven
om meer voelbaar
te zijn met jou
leg jouw schaduwgolven
voor heel even
over
mijn wlide hart
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Woensdag, september 07, 2022 19:20 |
| ik ben absoluut geen verzamelaar op gebied van onverwerkte emo'tjes WR das ongezond dus troepvrij |
|
| wervelende regenboog: | Woensdag, september 07, 2022 19:18 |
| ja het is vooral in deze tijd belangrijk bij je onverwerkte emoties te komen die nog in de krochten van je hart liggen te wachten om ont-dekt verwerkt en vrijlaten te worden pfffff ben van het schrijven alleen al moe geworden haha hgr wr |
|
| M-Rose: | Woensdag, september 07, 2022 13:58 |
| clever Teddy borg toverwoord leerling schilder konijntje van Renoir |
|
| stampertje het rukkonijn: | Woensdag, september 07, 2022 13:51 |
| snelle schetsen zijn vaak de mooiste. | |
| Dirk Hermans: | Woensdag, september 07, 2022 13:43 |
| Heel sterk weergegeven en gevoelig goed verwoord | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, september 07, 2022 09:25 |
| Het delen van sommige emoties maakt het dragen minder zwaar M-Rose, dat is voelbaar, de storm wat gaat liggen heel even maar. Mooi en minzaam is dit gedicht . Lieve groet . Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 september 2022 | ||
| Thema's: | ||