Uilengemuis

Een Kerkuil vloog in de vroege nacht
hij had immers al lang genoeg gewacht
daar zag en voelde hij zijn eerste muis
het was verdorie een vleermuis
ook die had lang genoeg gewacht
en vloog in de vroege nacht
zullen we de buit dan maar delen
wou de vleermuis aanbevelen
toen ze was uitgeraasd
keek de uil verbaasd
wij hoeven toch helemaal geen ruil
zei de wijze nogal witte Kerkuil
pas maar op zei de vleermuis
in een taal van ultrasoon geruis
want ik eet ook uil
ik at al een bleke stofuil
alsook een lekkere heide uil
toen lachte de Kerkuil luid
met vleermuis haar buit
hij kende ook wel nachtvlinders
van in zijn tijd bij de padvinders
dus neen beste muis ik hoef geen ruil
sprak de uil
let jij maar op want als mijn oren suizen
pak ik zeker en vastberaden ook muizen
zo at ik al Spitsmuis
en ook al Bosmuis
beide lachten en hadden pret
alvorens hun jacht werd ingezet
ze wensten elkaar nog een goede vangst
wetende dat, ieder het zijn duurt ‘t langst