Vielen als een blok op mekaars gezicht sneller dan het licht

Dartel door de wei liepen we onnavolgbaar lenig zo blij

Maar we wandelden niet gericht, realiteit raakte uit het zicht

Zij aan zij kwam niemand meer tussen ons, negeerden elke lange rij

Als ik struikelde was jij degene die tomeloos voor me duikelde

Liefdes adrenaline zoog ons ongemerkt leeg, zo clandestien

Onze verzoening duizelde, je loze beloftes die over me heen buitelden

Jolig jojo'en is niet wat ik verdien, trouwen valt nog te bezien

Wat je thuis voor me deed verbrokkelde langzaam onder ons kleed

Je was open bij je gegrien, nu houden alleen drugs je oprechtheid clean

Mijn ware ik interesseert je geen reet en je ontkent al ons leed

Blokkeer alsjeblieft je innerlijke ongeduldige kind als ik zeg wat me niet zint

Laat alsjeblieft alles bezinken voordat je blind in je tranen gaat verdrinken

Trotseer weer en wind als onze jarenlange liefde heel voorzichtig opnieuw begint

Je bewegingen gaan langzaam maar zeker steeds liever klinken als je niet al mijn wanhopige woorden meer laat stinken