Liefde in de straten van Zeeland.
Mijn liefde zat geslentert
in mijn voetsporen.
Mijn voeten waren geblaard
En Ik bleef maar hopen...
Maar alles in mijn gevoel
haperde
En blokkeerde mijn gedachten
Om dichter bij jou te komen.
Mijn vrijheids gevoel
Van denken aan jouw liefde
was obsessief doordrongen
Ik was uit mijn omgeving
verdwaald,,..
En uit mijn comfort van
Vertrouwen
Ontbonden,
Uitgehaald
En toch was ik
In jouw houden
van liefde
Verslaafd ingeraakt.
Ook al was er geen terugspraak.
Ik heb het beleefd
hoe een engel
Liefde geeft.
En Hoe een engel
op tenen tippelt
door de straten,
Alleen niet wetend
Of de liefde
In jouw was gekraakt
Of bij jou Schatkaart (hart)
Toegelaat was
Ingeschreven.
Met hopen emoties
Heb ik mijn voetafdruk
Op de
straten
Voor je
Ingelopen.
Met mijn voetzolen,
Heb ik naar jou
Verlangt
En mijn liefde
geschreven
In de
wegen
Van Zeeland.
Over dit gedicht
| Auteur: Werner S |  
|
|
| Gecontroleerd door: Werner S | ||
| Gepubliceerd op: 01 oktober 2022 | ||
| Thema's: | ||