Vleugels
In dit liefdevolle
nu
geef ik terug
wat nooit van mij was
maak ik vleugels
uit gebroken glas
voel
jouw warme adem
als een ijle wind
mijn wimpers
strelen
scheuren
in mijn ziel
alles
vloeit samen
vult mij
alles
wat ik weet
vervaagt
los van mij.
nu
geef ik terug
wat nooit van mij was
maak ik vleugels
uit gebroken glas
voel
jouw warme adem
als een ijle wind
mijn wimpers
strelen
scheuren
in mijn ziel
alles
vloeit samen
vult mij
alles
wat ik weet
vervaagt
los van mij.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, oktober 08, 2022 21:05 |
| maria’s mozaïek van verdriet, zie zij laat het maar ria zien. vleugels van gebroken glas in lood te boven tegenover gekomen om pas als was heel te willen leven van aangeblazen adem vlagen wind van wie weet waar ook in geest bewogen vrij nabij verheugd. hans |
|
| Dirk Hermans: | Vrijdag, oktober 07, 2022 22:48 |
| Het zit gewoon in kleine dingen | |
| stampertje het rukkonijn: | Vrijdag, oktober 07, 2022 17:52 |
| soms wou ik dat ik kon vliegen. | |
| teun hoek: | Vrijdag, oktober 07, 2022 16:23 |
| gewoon gelukkig, fijn th |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, oktober 07, 2022 16:14 |
| Gevleugelde woorden laat je hier vevagen tot een mooi gedicht Mariaanna. Zonnige groeten Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mariaanna | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 oktober 2022 | ||
| Thema's: | ||