Mijn brein
Mijn brein,
Een lijn
een scheur,
een breuk.
Een ketting dat spaak is gaan lopen.
Een wereld dat letterlijk op de kop is gaan staan.
Een kapotte vaas
met rottende bloemen.
Mijn brein.
Een slecht gebouwde vogelnest,
Waar eieren uit dood op betonnegrond neer rollen.
Een schelle stilte,
een immense rumoer.
Mijn brein.
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, oktober 20, 2022 21:35 |
| Het is nog een kunst het brein te bedichten. Dat doe je goed Saskia. Mooi. | |
| teun hoek: | Woensdag, oktober 19, 2022 11:45 |
| zoek naar het goede dat zal jouw brein cleanen. th |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, oktober 19, 2022 11:34 |
| Eenzaamheid, zo intens droef verwoord, ik wens je kracht en hoop dat de scheur in je brein spoedig mag herstellen Saskia. Sterkte met zonnige groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: saskia_deen |  
|
|
| Gecontroleerd door: saskia_deen | ||
| Gepubliceerd op: 19 oktober 2022 | ||
| Thema's: | ||