In rouw
Als ik mij probeer voor te stellen wat jij voelt
Besef ik mij dat dit onmogelijk is
De donkerte die je ziet verbergt zich voor mij
De eenzaamheid die je verscheurd doet dit ongezien
Maar ik voel je
Ik ga je niet vertellen dat de tijd jouw rauwe wonden heelt
Dat je moet proberen in het licht te blijven staan
Je huilt, je rouwt, ben helemaal leeg
Je mag even hand in hand met het donker gaan
Maar maak het niet je thuis
Wil je proberen om toch soms je ogen te openen
En aandacht te besteden aan die lichtjes om je heen
Wil je proberen hun aanwijzingen te zien
Want zij schijnen in al hun kracht voor jou
Om je te omarmen in hun warmte
En in stilte te fluisteren
“je bent niet alleen”
Besef ik mij dat dit onmogelijk is
De donkerte die je ziet verbergt zich voor mij
De eenzaamheid die je verscheurd doet dit ongezien
Maar ik voel je
Ik ga je niet vertellen dat de tijd jouw rauwe wonden heelt
Dat je moet proberen in het licht te blijven staan
Je huilt, je rouwt, ben helemaal leeg
Je mag even hand in hand met het donker gaan
Maar maak het niet je thuis
Wil je proberen om toch soms je ogen te openen
En aandacht te besteden aan die lichtjes om je heen
Wil je proberen hun aanwijzingen te zien
Want zij schijnen in al hun kracht voor jou
Om je te omarmen in hun warmte
En in stilte te fluisteren
“je bent niet alleen”
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Maandag, oktober 24, 2022 16:13 |
| Het rauwe zal misschien langzaam slijten, de littekens blijven bestaan. dan is iemand om je heen voor een troostarm is zo fijn. Droef-mooi gedicht laat je lezen MirjamA. Warme groet. Anneke |
|
| teun hoek: | Maandag, oktober 24, 2022 11:26 |
| die warmte draagt. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: MirjamA |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 oktober 2022 | ||
| Thema's: | ||