En daar stond ik met twijfelachtige handen
Wachtend op een euforische ingeving
Zij her genialiteit een machtsvertoon van percussie
Of was het simpel gevoel van euforie
Het gevoel dat spelen mij gegoten ligt
Het wondertalent dat altijd gevoelen heeft
Van binnenin mij...maar binnenin voel ik
Euforisch om er te zijn, maar niks
Een bijspel van de hoofdact,
Een specht dat zit op de tak
Wachtend totdat ik weer mag
Tokken op de tak...
Ik lach met een gevoel van euforie
Omdat ik weet, dat ondanks het moment
Nog niet aangebroken van mijn hart getik
Ik weet dat nog even is, voordat ik pak
Dat moment van complete overname
En het publiek tot tranen zal brengen
Van geluk, vol emotie, tranen gelaten
Verlaten zij de zaal voldaan
En ik...als specht...als momentopname
Van het moment dat ik de euforie aantikte
De tak die me zo deed verblijden
Wetende dat ik de dag heb aangewakkerd.
Euforisch wel...