Tussen flarden van schaduw en licht
deze avond
dichtte het landschap
de leegte niet
er bleven flarden
van regenbogen
en enkele zachtere zonnestralen
waarvan herinnering
de sleutel draagt
en achter een schaduw
ieder vergankelijk beeld
beschrijf ik
het stralende wit
opnieuw
naar het licht
tot open zeegolven verweven
die langzaam toesluiten
door de klei en het zilverzand
die de dans volgen van mjn handen
want er blijft enkel
één melodie
zoveel ontwakend
als de zee
waarin
je nog onvoltooide verhalen
kan ontdekken die door erosie
worden getekend
laat de gong zachter klinken
als toen de dagen
laat deze stilte
jou in geborgenheid dragen
kijk en voel jouw weg
opnieuw
onder de nevels
van elk ontwakend moment
meer voelbaar blijven
de krassen
en de rest van emoties
gaan langzaam verder
met een broze lijn
langs de eerste ontluikende
vonken van het morgenlicht
terwijl in de verte
een zachte echo fluistert
tussen het stilmaked decor
en een warmte gevend gevoel
van zomer
zonnestralen
opent langzaam als spiegelschaduw
in bloesems ontsluiert
zo stil
als dromen
die nog voor even
herhalen
waarover de nachtegaal zingt
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Donderdag, oktober 27, 2022 15:59 |
| Prachtig een nachtegaal van mooie woorden | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, oktober 26, 2022 18:06 |
| Die avond heb je de leegte gevuld met mooie flarden van zonnenstralen en spiegelende bloesems en verhalen, waarvan de nachtegaal de melodie van dit prachtige gedicht voor ons zingt. Een parel om te lezen M-Rose Veel liefs en fijne avond. Anneke |
|
| teun hoek: | Woensdag, oktober 26, 2022 17:55 |
| ik luister mee. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2022 | ||
| Thema's: | ||