uitgaand
het landschap herinnert mij niet
ook al heb ik er zoveel paden betreden,
mijn longen met tijdloze adem gevuld
en hier mijn neus gestoken in eeuwige geur
het landschap hoort mij niet,
alle zuchten, soms lang geleden
en zo vaak herhaald, of stelt
mijn geheugen me teleur?
om hier te verkeren
voedt het landschap mijn ziel,
het bestaat in mijn levende doden
die hier zo vaak passeren
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 oktober 2022 | ||
| Thema's: | ||