Waar we ook zijn, onze ontelbare schaduwen voelen fijn of doen pijn

Als echtparen sinds mijn geboorte zal lichtjaren ver onze band openbaren

Venijn voelen we zelfs niet piepklein, laten elkaar nooit vallen in het ravijn

Toch moet ik verklaren dat mijn naar jou varen is gaan bedaren

Toen ik je aankeek voor maar 1 uur per week zag je bijna onzichtbaar bleek

Als we elkaar missen blijft het gissen of het eenzame lot ons zal uitwissen

Je hand vasthouden voelt week, soms als warme cake. Of als een verdoofde steek

Beslissen of je mijn dag gaat opfrissen zonder 100 kilometer ver te pissen

Als je geest door me heen gaat voel ik me bedeesd alsof we zijn uitgefeest

Het ware licht van je gezicht is al weken verblind, voor verwaarlozing gezwicht

Plaatsen waar we samen zijn geweest zijn allang verweesd als een snuffelend beest

Eeuwige trouw naar jou is zowel een gerichte plicht als dat ik echt van je hou zonder gewicht

Dwalen van elkaar af maar rapen alle kralen van onze talisman in al onze samen bezochte zalen

Onze bloedband is zelfs in het verste land waar ik mijn hart aan heb verpand

Zonnestralen zijn onze heilige gralen waarin onze band nooit hopeloos zal verschralen

Onze geesten eeuwig gestrand in een onbereikbaar pand waar liefdesgevoel heerst zonder verstand