Mijn masker dat ik draag.
Je ziet mijn masker
dat ik draag.
Het is de reflectie
van perfectie,
Waar ik jou
nooit kwijt geraak.
Maar de kwetsbaarheid
Is hetgeen
Dat mij in realiteit
heeft gemaakt.
Als ik je kon vertellen,
Dat ik je naam
Nooit meer
uit mijn hoofd
kon spellen.
Zijn wij dan het stel
Dat het altijd
Kon navertellen,?
In sterren
van nakomelingen
Van ons twee
Families,?
Die we verwelkomen,
Met volgemaakte
Woorden van liefde?
In romantische
Gesteente regliefen?
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Werner S |  
|
|
| Gecontroleerd door: Werner S | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2022 | ||
| Thema's: | ||