Open sculpturen
geef me de nacht
in het beeld
nog onvolmaakt tekent
een spiegel
de golven tot vervloeing
uit het kleuren
en ontluiken van licht
met zachter
openvouwende lijnen
door alles heen
verbreken de schaduwen
langzaam en stil
het duister
en bloeien
open
tot een sterren verlichte hemel
er bloeit
een melodie nog breekbaar
en sereen
ergens tussen droom
en dit ontwaken
om langzaam
tot emoties
te vertalen
diep
in ons ontstaan
en stil
ontsluit het ogenblik
verder
de ziel
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Donderdag, november 10, 2022 16:53 |
| Jij kan mooi schrijven met sterke inhoud | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, november 09, 2022 19:56 |
| Hoe krijg je zoiets moois bedacht M-Rose. Als een breekbare melodie laat dit bijzondere gedicht zich lezen en ontstaan emoties vanzelf. Je maakt me stil. Mooie avond met liefs wens ik je. Anneke |
|
| teun hoek: | Woensdag, november 09, 2022 18:02 |
| diep emotioneel.th | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 november 2022 | ||
| Thema's: | ||