Dat kan tellen

Met geen één van de twee
ging ze uiteindelijk in zee
want voor ons Mie
minstens drie
zelfs vier kon nog net
hoe meer zielen hoe meer pret
ze was heel frivool
veel op de dool

van niks gene schrik
altijd in haar schik
doch, ze had een hart van goud
ze bleef jong, ook al werd ze oud
ze wist wat liefkozen was
en wat er zorgen genas
eigenlijk was ons Mie
gewoon een genie