Als een kaars

Ze waren er eindelijk in beland
wapenstilstand
11 november 1918
hield de vijand het voor gezien
ze capituleerden ter elfder ure
doch ’t schieten zou nog tot zes uur duren
vele doden en gewonden zijn er nog gevallen
in veel en veel te grote getallen
pas om 17u00 werd het stil
ze hadden warm ook al was het kil

de waanzin was uiteindelijk dan toch gestopt
geen bommen meer maar vrede werd gedropt
‘nooit meer ‘
riepen ze uit hun uitgemergelde zere lijven
doch de gruwelijke herinnering zou er blijven
helaas,  leert de mensheid niet
waardoor je nog steeds oorlog ziet
zij die het moeten meemaken
hebben geen baat bij toespraken
willen enkel deze zin
STOP DE WAANZIN