Engel aan mijn tafel
Liefde van golven
opstuivend zand
brandmerk van water
vlieger in de lucht
Met engelen weet je het nooit
ze zitten aan je tafel, lachen
honderduit maar als je ze wilt
aanraken lossen ze op in het niets
Woorden verwaaien
in de wind, stekeblind
maar de herinnering blijft
sterk als een berg.
Reacties op dit gedicht
| joepondro: | Maandag, november 14, 2022 21:04 |
| Bedankt voor de aardige reacties en een mooie dag. | |
| Anneke Bakker: | Maandag, november 14, 2022 09:59 |
| Hemelsmooi gedicht zet je hier neer Joepondro, graag gelezen. Anneke |
|
| stampertje het rukkonijn: | Zondag, november 13, 2022 18:23 |
| gaaf gedicht | |
| Dirk Hermans: | Zondag, november 13, 2022 14:49 |
| Mooi | |
| teun hoek: | Zondag, november 13, 2022 13:59 |
| voelbare heimwee. th | |
| wijnand.: | Zondag, november 13, 2022 13:43 |
| graag gelezen | |
| Mamke: | Zondag, november 13, 2022 12:35 |
| Prachtig! | |
Over dit gedicht
| Auteur: joepondro |  
|
|
| Gecontroleerd door: joepondro | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2022 | ||
| Thema's: | ||