Overleven
In een donkere en vreemde stad,
Hartkloppingen van de pijn,
Brachten me in een diep zwart gat,
Dit is niet wie ik wilde zijn.
Ruzie maken op straat,
Schaamde me tot op het bot,
Hopen dat het snel over gaat,
Alles in mij ging kapot.
Spiegels reflecteerden een beeld,
Waarin ik geen herkenning zag,
Mezelf honderd keer veroordeeld,
Voor jouw gedrag.
Bidden tot een hogere macht,
Al had ik bijna opgegeven,
Een onbekende kracht,
Die me hielp dit te overleven.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, november 20, 2022 22:20 |
| je bent geroepen vrij te zijn, weg te trekken uit het vroeger slavendravers bestaan, de Bestemmer vergezelt je doortocht, smal is de baan maar daarover kom je aan, werd je ooit met ons aangezegd. zoiets misschien... groetje, hans |
|
| Bert Lagom: | Zondag, november 20, 2022 10:25 |
| Een mens moet altijd overleven in deze wereld. Maar de beste verdediging is altijd jezelf zijn. Je moet je nooit veranderen als je dat niet wil. Alleen wanneer het je gezondheid in gevaar brengt. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lichtengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 november 2022 | ||
| Thema's: | ||