Apocalyps
Donkere wateren.
Ontelbare ontzielde vissen
drijven naar de horizon,
oplossend in de rode gloed van
de zonsondergang
Wanhopig krijsend
vliegt de laatste vogel
de laatste zonnestraal tegemoet,
een vlucht naar de
oneindige duisternis
Een oude visser
aanschouwt met lede ogen
de totale teloorgang van wat ooit
leven was,
hunkerend naar de tijden van weleer.
Ontelbare ontzielde vissen
drijven naar de horizon,
oplossend in de rode gloed van
de zonsondergang
Wanhopig krijsend
vliegt de laatste vogel
de laatste zonnestraal tegemoet,
een vlucht naar de
oneindige duisternis
Een oude visser
aanschouwt met lede ogen
de totale teloorgang van wat ooit
leven was,
hunkerend naar de tijden van weleer.
Reacties op dit gedicht
| Markemans: | Maandag, november 21, 2022 20:57 |
| Ook dit is vaker gebeurt in de geschiedenis. De natuur herstelt zich weer. Zoals de Fenix Vogel uit de as herreist. | |
| Dasje (lucky): | Zondag, november 20, 2022 16:28 |
| Weemoedig maar o zo mooi! | |
| teun hoek: | Zondag, november 20, 2022 14:21 |
| verlangend naar wat was. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Hajduk | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2022 | ||
| Thema's: | ||