Overgrenzend

Een stad vol steen en beton
hij vroeg zich af hoe het kon
vlinders fladderden boven het stenen pad
waarnaast een stille monnik zat die
op een bankje langs de bakstenen muur
hij knikte vriendelijk in plaats van zuur
naast hem nam een Koolwitjeop het bankje een zitje
een Kleine vos vloog nog vrij en los
zoveel fladderende kleurrijke vrienden
waren nergens anders in de stad te vinden
 
de volgende dag wederom hetzelfde verhaal
vlinders fladderden vrolijk en zonder kabaal
de monnik met veel vlinders langs zijn zij
lachte vriendeljk naar mij
hij hoorde mij vragen hoe het toch komt
dat er zoveel vlinders vliegen hier in ’t rond
hij keek glimlachend omhoog naar de bovenkant
en wees naar de met mos begroeide bovenrand
ik keek over de rand
en zag een waar vlinderland
 
de monnik cultiveerde daar een heuse bloemwei
hij glimlachte, sprak en zei
je moet over de rand zien beste wandelaar
daarom zijn we hier en vonden we elkaar
ga heen om nieuwe dingen te ontdekken
er zijn zoveel interessante plekken
durf de stap te wagen
want geteld zijn uw dagen
blijf niet bij hetzelfe hangen
volg je innerlijk verlangen