Kijkt hij naar zijn omgeving,
voelt hij zoveel ellende
dat zijn kijkers pijn doen.

Zijn tranen in zijn ogen
worden opgedroogde rivieren
door het overvloedig wegvloeien.

In zijn hoofd
is geen plaats meer
voor deze vreselijke beelden.

Zijn handen zijn zo moe
omdat ze altijd
alleen hebben moeten werken.

Alleen zijn mond
roept naar de massa
om de anderen te helpen.

Ook zijn stem
wordt hees
en onhoorbaar.

Is iedereen verblind geworden
door hun eigen egoïsme
en wantrouwen in anderen?

Je gaat niet dood
ls je iemand helpt
zonder er iets voor te vragen.