De paradox van de dichtkunst
wie is de dichter in mij
de woordenplakker
van woorden
de betekenisgever
van betekenis
emoties
omgezet in talige constructies
geplukt
uit de tuinen
van mijn onderbewustzijn
wie is de dichter in mij
die probeert te verwoorden
wat niet te verwoorden valt
die het ontastbare
tastbaar maakt
die de goddelijke essentie
probeert te vangen
maar altijd weet
dat elk woord
slechts een
klein deeltje
van de essentie
bevat
de paradox van de dichtkunst
is de poging van de mens
om dichter bij het goddelijke te komen
door woorden
terwijl de woorden
altijd
in de weg staan
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, december 15, 2022 21:54 |
| woorden zijn wegwijzers, o zo nodig, maar wel om telkens ook verstaan voorbij aan te gaan. groetje, hans |
|
| Trainwreckofthought: | Donderdag, december 15, 2022 21:42 |
| Hoi Guus, dit is waarschijnlijk wat je bezig zal blijven houden (in goede en slechte) zin. Mijn gedicht Essentie gaat in wezen over hetzelfde "probleem". Ik had nog niet eerder iets van je gelezen, maar zal je in de gaten houden. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: GuusV |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 december 2022 | ||
| Thema's: | ||