een fluister van jouw dromen
fluister mij
want ik teken
de bloei van mijn droom
in jouw zinnen
nog even zachter
voor even
zoals een wens ontsluiert
in iedere ster
geboren is
terwijl de nacht
die je herbergt
en emotie fluistert
woorden van tederheid
om thuis te komen
met wat voelbaar blijft
ontwaakt nieuw
leven
als een onvergeten lied
en golven zwerven
langzaam voorbij
als een fluister van dromen
tekenen zeewier en sluiers
in schaduw naar zon
bijna doorschijnend verder
reizend
met het open bloeien
van licht in oneindige verte
als rozen
verweven
zo breekbaar
over deze zee
om stil te zijn
Reacties op dit gedicht
| stampertje het rukkonijn: | Maandag, december 19, 2022 15:04 |
| weer een prachtig beeldhouwwerk. | |
| stampertje het rukkonijn: | Zondag, december 18, 2022 19:51 |
| fraai | |
| Dirk Hermans: | Zondag, december 18, 2022 17:24 |
| Hier wordt je stil van zeer goed verwoord | |
| Compostje: | Zondag, december 18, 2022 14:12 |
| Golvende stilte fluisterde voorbij... | |
| teun hoek: | Zondag, december 18, 2022 12:04 |
| stil zijn in die dromen. th | |
| Anneke Bakker: | Zondag, december 18, 2022 10:55 |
| In ontroering ben ik stil, heel stil M-Rose, de bloei is in de knop verwelkt, daarom mag er stilte zijn, al zijn de golven hoog in het hart. Dank voor deze stille fluister. Liefs Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 december 2022 | ||
| Thema's: | ||