Ontwaken
Omhelst
door de winter
als een warme jas
mijn liefde gevend
aan de stille wateren
van mijn verdriet
de ochtenwind blaast
de tranen
van mijn gezicht
nu ik opsta
uit het diepe dal
dat ik zelf ooit groef
gouden zonnestralen
verwarmen
mijn verkoelde lichaam
de vogels fluiten
een lied van vreugde
en vergeving
ik ontwaak
uit een diepe slaap
van eeuwigheid
met een vuur
in mijn hart
dat ik zelf heb aangestoken
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Woensdag, december 28, 2022 16:13 |
| Prima & thx 2u | |
| M-Rose: | Woensdag, december 28, 2022 16:03 |
| keep on the sunny side |
|
| stampertje het rukkonijn: | Woensdag, december 28, 2022 15:47 |
| overlezen,bijschaven veranderingen doorvoeren en alles wat tandglazuur verwijderend is weghalen, dan kan dit best een mooi gedicht worden.Er zitten mooie stukken bij zoals deze Ik ontwaak uit een diepe slaap van eeuwigheid. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: GuusV |  
|
|
| Gecontroleerd door: GuusV | ||
| Gepubliceerd op: 28 december 2022 | ||
| Thema's: | ||