de havenlichten
schijnen zachter nu
het morgenlicht ontwaakt
jouw ogenblik langzaam
als deze zon
vandaag
ben ik van aarde
woestijn
zand en stof
de nog onvertaalde
lijnen
die voelbaar tekenen
door een ongeoefende dans
van jouw handen
als een schaduwbloei
van leven
met wat wordend is
door dit beeld
en hoe diep het purper
de glans van schoonheid
in lavendelbloesems
open kleurt
en een toevluchtsoord zoekt
in deze onvoltooide schets
op kamerdonkere muren
het huis
van ons ontstaan
waarin steeds
veranderende wegen
tot een samen nabij
zijn voelbaar maken dat
vind ik dan bij jou
de zachte golven
als traag vervoeiende uren
herhalen
een voorbijgaande glimp
een lichglans van zon
en van zee
over wegebbende
sporen binnen gekrast
tussen het prille kleuren
en de scherven
voor even
van woorden ontdaan
voel mij zoals
je Braille leest
terwijl ik geloof
dat liefde
alles heel langzaam laat
herboren worden en herbloeien
wat is en blijft te vinden
als een belofte
geborgen
en stil
in iedere nieuw ontwakende emotie
te voelen is
door het hart
| Dirk Hermans: | Vrijdag, december 30, 2022 14:18 |
| Wauw die emoties zijn zo sterk zo voelbaar | |
| Compostje: | Vrijdag, december 30, 2022 14:12 |
| Emotievol in leegheid herboren, mooi. | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, december 30, 2022 12:43 |
| Al lezend volgt de éne emotie de andere op M-Rose. Gelukkig heb ik een groot hart, waarin ik veel verwerken kan, en dat was nodig de laatste dagen, in stilte verwerken en opnieuw laten bloeien in liefde. Prachtig Werk zet je hier neer, heel bijzonder. Lieve groeten. Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, december 30, 2022 09:03 |
| blind maar wel gevoelig. th | |
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 december 2022 | ||
| Thema's: | ||