Alles komt goed
Weer in mezelf gekeerd na een slaande ruzie,
Hoe kan ik altijd teruggaan in deze illusie,
Vraag God of een beschermengel om een teken,
Ben moe van het huilen en smeken,
Of ik alsjeblieft mag slapen in mijn eigen huis,
Ook al wordt het volgens jou nooit mijn thuis,
En lig ik midden in de nacht op straat,
Als mijn blik jou even niet aan staat,
Dat is overleven in jouw realiteit,
Leven met een giftig gevoel van onveiligheid,
Jouw handen op mijn lijf doen nog het minste pijn,
Wanneer je me elke dag bekritiseert op mijn hele zijn,
Elke keer verlies ik een beetje van die krachtige vrouw,
Die ik ooit was voor jou,
Hoe moet ik vluchten en waar vind ik de moed,
En ik fluister tegen mezelf in het donker: "Alles komt goed, alles komt goed".
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, december 31, 2022 13:53 |
| is het oer moeilijke misschien dat het je eveneens iets biedt? het zo hevig beleven, niet los te laten zonder gevoel van dit gemis in daarna het alleen moeten wezen, dat onverschillig stille niets? is het een zie je wel niks ben ik? toch is er nog geborgen in je heimwee. daar de prachtige machtige kracht van een vrouw voor een man je wacht in ontzag. ja dat mede beleven moge je ooit in luister ontluiken zo mooi. fluister vannacht wat het jaar je waarlijk wacht. hans |
|
| teun hoek: | Zaterdag, december 31, 2022 09:53 |
| breken, bescherming vinden .th dat 2023 opening schenkt. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lichtengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 december 2022 | ||
| Thema's: | ||