Het einde
Sterven
in onze tijd
zo eenzaam en stil
niemand om je heen
die er
over praten wil
al het leed, alle pijn
grijpt ons
naar de keel
we kijken
liever weg
het is gewoon
te veel
toch is er geen
weg terug
we raken het
nooit kwijt
niemand ontkomt
aan zijn eigen
sterfelijkheid
dus denk
af en toe aan
jouw eigen dood
misschien biedt het
troost
in tijden van nood
met de dood
op je schouder
heb je een ander
perspectief
dus wees bewust
van het einde
dan is alles
relatief
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, januari 08, 2023 14:50 |
| het gewoon zeggen brengt het telkens overkomen het voortgezet verlengen binnen, wij zijn ergens geen begrensde wezens. groetje, hans |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, januari 08, 2023 11:33 |
| samen praten over de sterfelijkheid dat bij het leven hoort. Dat maakt het dragen lichter en biedt elkaar troost. Heel mooi en ook gevoelig gedicht Guus, zeker als men 90 is gepasseerd Zonnige zondag gewenst. Anneke |
|
| teun hoek: | Zondag, januari 08, 2023 09:04 |
| de enige wijze van vertrouwen. th | |
| M-Rose: | Zaterdag, januari 07, 2023 22:48 |
| SamenZijn delen helpt veel dragen verzachten en helen zelfs in stilte geef je troost voor het hart prima gefilosofeerd door jou |
|
Over dit gedicht
| Auteur: GuusV |  
|
|
| Gecontroleerd door: GuusV | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2023 | ||
| Thema's: | ||