Kant, noch kleur
We wanen onze vrede,
betreden grond waaronder
oude kogels en
opgedroogd bloed.
Kraken korsten open.
We menen hun pijn,
nemen hun namen
in onze monden
waar zij ooit verloren.
Knopen kelen dicht.
We verbeelden hun verdriet,
denken aan moeders
zonder zonen, de
voorgelogen kinderen.
Krassen kisten leeg.
We vergeten hun trauma,
onthouden hun offers,
blijven stil stilstaan en
zweren nooit meer.
Kiezen kant, noch kleur.
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Zondag, januari 15, 2023 12:09 |
| ingebrand toch. th | |
| Dirk Hermans: | Zondag, januari 15, 2023 10:02 |
| Oorlog is hard met veel pijn en verdriet een pijn die heel je leven meedraagt laten we hopen op snel vrede | |
Over dit gedicht
| Auteur: Miss_AngelOfFire | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 januari 2023 | ||
| Thema's: | ||