in bloei
van heide tekent zon
de eerste stralen
van leven
tot
de beelden langzaam
als een schaduw
uitdoven
en nacht
hemel opent
in de laatste herinnering
als droom de golven
verlicht en een spiegel
beeld ontvouwd
van ontelbare sterren
voel je dan
wat schoonheid geeft
een stil geloof
dat in emotie blijft
te zien
en te voelen
door een vleugellicht
verlangen dat
in liefde leeft
of het nu
jouw woorden
door zacht
vloebare lijnen
in mijn hart ontwaakt
of geborgenheid
weeft tussen de sluiers
pas gekozen dromem
of broos en breekbaar
jouw leed verdicht
in woordloos zijn
en een stilte
die enkel van ons is
een nieuw ontstaan
een vonk van hoop
dat in het bloeien
steeds terug komt
en dat ik
in jou
telkens weer kan vinden
| Anneke Bakker: | Woensdag, januari 18, 2023 19:31 |
| Over deze nachtwens zou ik willen dromen M-Rose, zo broos en breekbaar lees ik dit mooie gedicht dat moeiteloos tot bloeien komt in een slapeloze nacht. Mooie avond met lieve groet. Anneke |
|
| teun hoek: | Woensdag, januari 18, 2023 17:51 |
| de stilte die roept. th | |
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 januari 2023 | ||
| Thema's: | ||