als een glimp 
van de eerste avond ster
 
waardoor 
de nacht 
 ontsluierd
met dit verstillen 

en bloei
 zachter het ontwaken
van emotie tot beelden 
een hemel
laten open schuiven 
als een bloesemgordijn

van lente 
over de ziel 
van poëzie

terwijl woorden verglijden
en betekenis aan het beeld 
geven in een nog onvertaalde melodie 
maar je verder leiden
door een stilte te herlijnen

die jouw emoties 
langzaam ontsluit 
voor een nog onbeschreven 
avontuur

tot licht
stralen van leven 

en vuur 
waarin een vonken regen 
van sterren 
het open venster
in stil makende dromen
beschrijft 

ze reizen 
met je mee
tot  vrijheid 
te voelen is
en liefde de bloei 
spiegels van ons ontstaan
waarin je het ontwaken herkent
als golven van zee 

en zand wegebbende lijnen
nog even 
de korte tijd 
waarin wij 
leven voelbaar maken 
en herinnering 
samen verweven
tot iets van geluk
dat overblijft in het hart
 met wat steeds 
opnieuw deelbaar is
 
over de zoveel wegen
die we verdergaan

met daartussen iets
 

van scherven
 
en stil
 verborgen pijn