Varkensnonkel

Nonkel Pol die varkens had
zat moe en afgemat
op een stronk
terwijl hij zijn korteken dronk
 
er was lang op ’t vlees gewacht
maar nu was het varken geslacht
in gedachten kan ik het nog zien
de pensen rolden uit ’t machien
 
zingend en wiegend achter een tralie
floot een gele kanarie
toen hij dat hoorde zei nonkel Pol
met een blauwe pet op zijnen bol
 
zingen zo vroeg op ’t jaar
doet alleen een goeie minnaar
‘t zal een goed kweekjaar worden
terwijl varkens instemmend knorden