Het einde van de wereld
Soms wil ik naar
het einde van de wereld.
En daar gewoon een beetje zitten.
Ik zie bootjes varen
in de lichte blauwe zee.
En ik zou ze willen vragen
lieve bootjes, mag ik mee?
Ik zie de bergen en de zon.
En waar de wereld ooit begon.
Zo zit ik daar te zitten.
Ik voel de warmte en het licht.
De gouden zon op mijn gezicht.
En ik weet, dit is het einde.
Maar tegelijk is er een nieuw begin.
Daar waar de zee de wereld int.
En ik zit en kijk er naar.
Reacties op dit gedicht
| Trainwreckofthought: | Donderdag, januari 26, 2023 22:22 |
| Het is een mooi gedicht, maar de gekozen achtergrond is (hoe mooi/toepasselijk ook) een drempel om het te kunnen lezen | |
| september: | Dinsdag, januari 24, 2023 15:15 |
| Ik denk dat het heel mooi is van wat ik kan lezen.Wat ik er van mee krijg. De achtergrond maakt dat wat minder gemakkelijk? Vr groet. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Junkie XS | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 22 januari 2023 | ||
| Thema's: | ||