in de fluister van jouw lied
deze wereld
ontwaakt
in ieder momenten ontvouwd
het beeld
als door spiegelglas heen
zoals de nacht
opnieuw dag wordt
waar licht doordringt
tussen het wrakhout
dat verteld van ver
en in elke korrel zand
de nog onvoltooide dromen
ze komen om veder te gaan
in de fluister van jouw lied
als verhelderende golven
in de stromingen
van het leven
soms bloesemlicht
als bloemen van porselein
en wat me voelen
laat in emoties
deze woorden
herken ik met jou
door mijn verlangen
hier en nu
in het nieuw
open plooiend beleven
zo puur in bloei
en voor even onbeschreven
liefde
fluisert de wegen
van een nog voor even
ongekend ontstaan
terwijl de zee
beelden vertaald
als een schaduw
van leven en van sterven
om stil te zijn
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Zaterdag, januari 28, 2023 09:45 |
| Wat een mooie beelden en het woordje 'golven' is er ook weer bij. Mooi! | |
| teun hoek: | Zaterdag, januari 28, 2023 09:22 |
| luisterend tussen het wrakhout. meer tt, dan v.t. th |
|
| Dirk Hermans: | Vrijdag, januari 27, 2023 14:39 |
| Het heel bijzonder hoe jij dit zo knap neergezet hebt | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, januari 27, 2023 14:02 |
| En wederom ben ik stil. In gedachten zet ik er noten onder en dan fluisterend zingen in PP Wat moet dat heerlijk klinken M-Rose, bloesemlicht. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 27 januari 2023 | ||
| Thema's: | ||