er moet nog een deken over de doden
toch wil ik hun verhalen wel horen
op dit moment mogen ze me storen
al heeft de dictatuur hen dat verboden

zal ik eens graven in het geheugen
 het land van de gebreken verschonen
ik weet dat ze me zo meteen belonen
als zij mij zo ontdoen van een leugen

de daden slijten sneller dan ze lezen
en mij de bombardementen vergeven
op het huis waar kinderen sliepen

als ze opstaan wil ik de eerste wezen
om te vragen hoe was het in het leven
intussen ga ik mij in hen verdiepen