waar gedachten stromen in ongesproken woorden
Niets wil ik zeggen.
Niets dan stilte en leven.
Niets wil ik zeggen.
Niets dan stilte en geven.
Soms zo verraderlijk kil.
soms goed om alleen te weven.
van een kleed dat gedachten heet.
De stof van moraal en beter weten.
De stof van eigenlijk en toch.
De vezels van connectie bezweren.
In een prikkel ven elekrisch bestaan.
We weten, vergeten, beschrijven, bestaan.
We zoeken, verlangen, bereizen, vergaan.
We zwemmen, verlangen, herstellen, toegestaan.
We weten, vergeten, beschrijven, we staan.
Over dit gedicht
| Auteur: sniperium | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 februari 2023 | ||
| Thema's: | ||